עס מאכט זיך צומאל אז א געוויסע קעיס וואס קומט אן צו די אויערן פון עסקנים, קען אויך מיטברענגען מיט זיך א “נאסן ליילעך” אויף אן אומשולדיגן מענטש, און ווען ס’קומט אויס צו האנדלעך מיט יענעם, קען ליידער מקוים דער “גזירה על לשון הרע שתתקבל”, טראץ דעם וואס עסקנים ווייסן פונעם מאמר (סנהדרין ו:) אין לו לדיין אלא מה שעיניו רואות.