אינהאלסרייכע טיפס פאר עסקנים

שטייענדיג איצט ר”ח ניסן, אונטערן רושם פון די טאפלטע חודש אדר’ס און די געהויבענע ימי הפורים – דער שפיץ פון שמחה’דיגע טעג – איז גוט צו האלטן פאר די אויגן במשך דעם גאנצן יאר:

אז ווען א מענטש איז אין א ‘גוטע גוסטע’ קען ער אויפטון פול מער, און דאס אויך משפיע זיין פאר אנדערע, ווי עסקנים ווייסן דאס זייער גוט – זייענדיג די מערסטע מעורב בין הבריות אין פריידן און אין ליידן ה”י.

אין די איצטיגע יו”ט’דיגע תקופה איז פארהאן אסאך מער ארבעט ביי אלע עסקנים, און פארשטייט זיך אז מ’דארף זיך פארגרינגערן דורך ניצן הילף פון אנדערע מענטשן – אפילו פון אזעלכע וואס זענען נישט אויסגעקאכט אין עולם העסקנות.

פארשטייט זיך אז אן ערפארענער עסקן קען אלעמאל טון די ארבעט בעסער ווי איינער וואס איז א ‘גרינער אין עסקנות’, און ס’קען אפילו

אויב קען מען זאגן ‘אכשר דרא’ אויף די שטייגענדע חסד אקטיוויטעטן וואס קומען פאר בזמנינו אלה, מוז מען זיך געוויס אפשטעלן איבער דעם נייעם דערהער פון די וויליאמסבורג’ע חלוקה לכבוד יו”ט פסח.

ס’איז בכלל נישט קיין סוד אז א מערהייט פון עסקנים זענען יערליך פארנומען אין די איצטיגע וואכן, צו פארגרינגערן פאר כלי קודש און שוואכע פארדינער צו קענען פארגרינגערן די שמחת יו”ט – הן מיט געלט, חלוקות און ווערדפולע קיופאן’ס – פאר די שענסטע זמנים פון יאר וואס נעמט אריין די געהויבענע 8 טעג פסח, נאכדערצו ווען יעדע קליינע ‘הכנה’ קאסט ממון ודמים, אויסער די עצם הוצאות מצות, וויין און פלייש פאר די אומצאליגע סעודות יו”ט וחוה”מ וואס קאסט באלד טאפלט ווי א געווענטליכע יו”ט צוליב די חומרות און הידורים.

צומאל קומט אונטער א געוויסע מצוה פאר אן עסקן, און ער ווערט אנגעווארעמט זיך אריינצולייגן מיט אלע כוחות אינעם פראיעקט, ווי ער שפירט אין די ביינער דעם מצוה הבאה לידך אל תחמיצנה, אבער ווען ס’קומט למעשה און ער וויל נעמען דעם פלאן ווייטער, דערזעט מען זיך אז “טעכניש” וועט מען נישט קענען גומר זיין דעם פלאן געהעריג, במילא לייגט מען דאס אפ פאר א קומענדיגע געלעגנהייט, מ’האט דאך נישט קיין ברירא.

אסאך מאל הויבט מען אן מיט א פרישקייט א געוויסע פראיעקט וואס מ’האט שוין געוואלט פון לאנג אדורכפירן, און אצינד שפירט מען ווי ס’איז געקומען די רייע אויף דעם פראיעקט, אבער למעשה גייט עס נישט אזוי געשמירט ווי מ’האט געוואלט, און צומאל דערזעהט מען זיך אז ס’איז בכלל נישטא קיין וועג צו גיין ווייטער מיטן פראיעקט, און מ’מוז זיך אפשטעלן טראץ דעם וואס מ’האט געהאט א גענצליך געלונגענער פלאן.

עס מאכט זיך צומאל אז א געוויסע קעיס וואס קומט אן צו די אויערן פון עסקנים, קען אויך מיטברענגען מיט זיך א “נאסן ליילעך” אויף אן אומשולדיגן מענטש, און ווען ס’קומט אויס צו האנדלעך מיט יענעם, קען ליידער מקוים דער “גזירה על לשון הרע שתתקבל”, טראץ דעם וואס עסקנים ווייסן פונעם מאמר (סנהדרין ו:) אין לו לדיין אלא מה שעיניו רואות.

שטייענדיג בעפאר צוויי פארנומענע סעזאנען – פורים און פסח – ווען די מאקסימום עסקנים גרייטן זיך ארויסצוהעלפן מיט צרכי כלל ישראל לכבוד די ימים טובים בדמים תרתי משמע, איז ראטזאם צו מאכן א שטיקל חזרה אויף די פארגאנגענע יארן אין דעם סעזאן, און איבערקוקן די אקטיוויטעטן

אסאך מאל ווען מ’ארבעט צווישן עסקנים אויף א געוויסע פראיעק, וויל מען אריינברענגען נאך עסקנים אינעם בילד צו קענען אויפטון מער און שטערקער, אבער רוב מאל וועט מען זוכן נאך ‘עסקנים’ צו קענען אנקומען צו וואס מ’וויל אויפטוען, און נישט טראכטן אז פשוט’ע באזעסענע מענטשן קענען אויך צוניץ קומען.

ס’איז אבער גוט צו וויסן אז אסאך מאל קען מען שטארק מצליח זיין אויך מיט ערפארענע מענטשן ‘לאו דווקא עסקנים’, וואס קענען זייער שטארק

ווען מ’וויל אויפטון אדער בעטן סיי וועלכע פארלאנג, קען מען ניצן צוויי סארט שפראכן, 1) מ’קען אפיציעל בעטן פאר הילף, און דער עסקן וועט פרובירן אויף וועלכע אופן ער קען ארויסהעלפן, אדער 2) קען מען זיך אפרעדן אזוי שטארק, אז דער וואס הערט דאס מוז אנטקעגן קומען מיט עפעס הילף, פשוט ווייל ס’איז אים שווער צו הערן אזא ביטערן מצב.

און באמת ביי ביידע פעללער ווערט דער באטרעפנדער במילא געהאלפן, אבער דער וועג וויאזוי עס קומט צושטאנד איז א גרויסע נפקא מינה, ווייל ווען ס’קומט דורך א פאזיטיווע שמועס אדער בקשה, ווערט דאס עצם ארויסצוהעלפן א צווייטן איד א געשמאקע זאך, און דער עסקן וועט שפירן גליקליך אז ער האט זוכה געווען צו טון גמ”ח פאר א צווייטן, און דאס געבט אים ווייטער מוט און חשק אויף ווייטער.

מצד שני אויב דארף מען העלפן א צווייטן דורך דעם וואס יענער איז ‘מרמז’ ווי שווער ס’גייט אים און רעדט זיך אפ אויפן מצב, דאמאלס